- Τι σημαίνει η Νέα Υόρκη για τους Έλληνες του χθες (δεκαετίες '70, '80) και τι για τους Έλληνες του σήμερα ('95 και μετέπειτα);
-What does New York mean to the Greeks of the past decades (‘70’s and ‘80’s) and what is the meaning for the Greeks that have immigrated since ’95 and after ?
- Tο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων προς Νέα Υόρκη σταματά το 1990, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Υπηρεσίας Μετανάστευσης που παρουσιάζονται και στο βιβλίο μου «Κυνηγώντας το Ονειρο». Αυτό σημαίνει πως την Αμερική ο Ελληνας δεν την βλέπει πλέον ως την χώρα που θα πραγματώσει το όνειρο του. Αλλωστε μέχρι πρίν λίγα χρόνια η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα δεν έδιωχνε τους πολίτες της. Την δεκαετία του 70 και λιγότερο του 80 η πόλη των αντιθέσεων ήταν ένας προορισμός που προσέφερε στον Ελληνα μετανάστη την οικονομική άνεση που αποζητούσε και την επιλογή να γίνει πραγματικά πλούσιος. Να γίνει επιχειρηματίας και να επιστρέψει στην πατρίδα υπερήφανος ! Με το κεφάλι ψηλά …! Να χτίσει κι ένα μεγάλο σπίτι στο χωριό του με όλες τις ανέσεις και να φέρει κι ένα αυτοκίνητο πολλών κυβικών.
- The wave of immigrating Greeks toward New York has halted since 1990, according to the formal information provided by the Official Immigration Services, this information is also presented in my book, “Chasing The Dream”. This means that a Greek no longer visions America as the country that can fulfill his dreams. After all, up and until a few years ago the economic situation in Greece didn’t expulse its citizens. In the decade of the ‘70’s and less in the ‘80’s New York the city of contrasts was a destination which offered the Greek immigrant the economic comfort which he longed for and the choice to live the realization of becoming rich. He could become a successful businessman and return to his motherland with pride! With his head high…! He had the ability to build a big house with complete comforts in his hometown and to bring an automobile of powerful horsepower, also.
- - Oι Έλληνες βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη ήδη από το 1900 και μετέπειτα. Τι έφεραν πίσω στην Ελλάδα; Ποιες μυρωδιές, ποια χρώματα, ποιες αντιλήψεις;
- -The Greeks already in New York from the 1900 and afterward; What did they bring back to Greece upon their return? What aromas, what colors, what perceptions?
- Πολλοί Ελληνες παρ’ ότι έμειναν 30 και 40 χρόνια στην Αμερική, δεν θέλησαν να αφομοιωθούν με τους Αμερικανούς. Ακολουθώντας πιστά τους νόμους της χώρας πέτυχαν τους στόχους τους δουλεύοντας σκληρά. Περιόρισαν την καθημερινότητα τους στις γειτονιές που δημιούργησαν (Washington Heights, Astoria και αργότερα Flushing) . Κράτησαν ζωντανές τις εικόνες της Ελλάδας που άφησαν πίσω….. Όταν γύρισαν όμως πίσω βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια άλλη πραγματικότητα. Μόλις εσβησε η χαρά της επιστροφής, η πατρίδα άρχισε να τους πληγώνει… Ασυναίσθητα έφεραν πίσω τις συνήθειες μιας άλλης καθημερινότητας που όσο κι αν δεν θέλησαν να γίνουν κομμάτι της, υποσυνείδητα υιοθέτησαν κάποια στοιχεία της. Όπως η ευγένεια, η συνέπεια, η υπακοή, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και η ανθρωπιά. Εμαθαν να ζούν σε μια πόλη με κανόνες, με ευκαιρίες. Εφεραν μαζί τους την μυρωδιά των ΜcDonalds, του cheesecake, των bagels και του καφέ φίλτρου… Εμαθαν να αγαπούν τις άλλες φυλές. Εφεραν πίσω εικόνες από πρόσωπα νέγρων, ασιατων που σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές επιβίωσης και προσαρμογής αντάλλαξαν μαζί τους ένα χαμόγελο, μια ματιά… Εμαθαν να ζούν σε μια πόλη –μωσαικό που δεν ξεχωρίζει φυλές και θρησκείες. Σε μια πόλη στην οποία κάθε εθνικότητα διατηρεί τα ήθη και έθιμα της σεβόμενη των άλλων. Εφεραν μαζί τους τις εικόνες της φύσης, που εναλλάσσονται σε κάθε εποχή. Τις εικόνες του Μανχάτταν με τους ουρανοξύστες και τα χρώματα να αλλάζουν στην κορυφή του Empire State Bulding ανάλογα με την επέτειο που γιορτάζει κάθε εθνικότητα της πόλης. Την κινηματογραφική εικόνα της πόλης των αντιθέσεων με τις πολυτελείς λιμουζίνες να διασχίζουν τους δρόμους της που βγάζουν σε διάφορα σημεία καπνούς (από το υπόγειο μετρό) αλλά και τους άστεγους κουλουριασμένους στα πεζοδρόμια και στα παγκάκια του υπογείου . Εφεραν μαζί τους τους ήχους της τζάζ και της λάτιν που πλανόδιοι μουσικοί έπαιζαν στους δρόμους της πόλης . Ζώντας εκεί, «ανοιξαν τα μάτια τους» και συνειδητοποίησαν πως δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί από τις άλλες φυλές. Παράλληλα έμαθαν να αγαπούν τα ζώα και να τους φέρονται με αγάπη. Οι αντιλήψεις τους σε κάποια θέματα όπως η οικογένεια, η θρησκεία και η πατρίδα έγιναν ακόμα πιο αυστηρές. Η ανάγκη να μην χάσουν την ταυτότητα τους σε μια πόλη μεταναστών τους έκανε να γίνουν ακόμα πιο πατριώτες, πιο θρησκιοί και καλοί οικογενειάρχες …
- Many Greeks, even though they remained 30 and 40 years in America, they didn’t have the volition to assimilate with the Americans. In consequence, they were faithful to the laws of the country and therefore they were successful reaching their goals, by working hard. They limited their daily activities to their neighborhoods which they created (Washington Heights, Astoria, and later Flushing). Keeping alive the images of the Greece which they left behind…However, upon return they were confronted with another reality. Just as soon as the joy of return faded, the motherland began to wound them… Unconsciously, they brought back habits of another lifestyle which no matter how much the Greek Americans didn’t desire to be a part of, subconsciously they adapted some of the elements. Such as kindness, consequence, obedience, respect for your fellow-man and humanity. The Greek immigrants learned to live in a city of rules and opportunities. They brought with them the aromas of Mc Donald’s, cheesecake, bagels and filter coffee… They learned to love the other races. They brought back the images of the faces of black people, Asians which in those difficult moments of survival and adjustment they would exchange a glance of knowing, a smile… They learned to live in one city – mosaic which didn’t separate race and religion. In a city which every nationality preserved their ethics and traditions respecting all others. They carried the images with them of nature which changed with every season. The conjectures of Manhattan with its skyscrapers and the colors that changed at the tip of the Empire States Building colors which in variation with each nationality’s holiday anniversary, would change celebrating with each ethnic group of the city. The cinematic figures of contrasts within a city of luxury limousines crossing smoking manholes from the subway below to the homeless curled up on the sidewalks and on benches of the subway. They brought with them the sounds of Jazz and Latin roving street musicians played on the streets of New York. Living there, “ they opened their eyes” and they realized that we are not so different from other races. Comparatively, they learned to love animals and treat them with love. Their perceptions in some subjects like family, religion and the motherland country became even stricter. The necessity they had not to lose their identification in a city of immigrants made them even more patriotic, more religious and better family leaders.
- Πόσο τελικά επηρεάστηκε η νεότερη Ελλάδα από την πόλη των αντιθέσεων;
- How much was Greece affected from the city of contrasts?
- Αν και οι Ελληνες της Ελλάδας ήταν πάντα περισσότερο αντι-αμερικανοί υιόθετησαν πολλά από αυτή την χώρα. Δυστυχώς όχι τα καλά της στοιχεία. Την μιμήθηκαν στον καταναλωτισμό, στο fast food και στις εικόνες βίας που έβλεπαν στις αμερικάνικες ταινίες στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα. Ελληνες που σπούδασαν και εργάστηκαν εκεί επέστρεψαν και αναλαμβάνοντας θέση στελεχών προσπάθησαν να μεταφέρουν ένα διαφορετικό εργασιακό κλίμα.
- Although the Greeks of Greece were always more anti-American, they did adapt a lot from this country. Unfortunately not the good elements. They mimicked consumerism, fast food and the images of violence which they saw on American films at the cinema. Last few years things have become better. Greeks who are studying and working there returned and undertaking placements of management tried to transfer different work ethics.
- Πόσο ίδιοι ή πόσο διαφορετικοί είναι οι σημερινοί Έλληνες της Νέας Υόρκης και αυτοί που ζουν στη χώρα τους, την Ελλάδα. Πόσο ίδιες ή διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις, η κουλτούρα και ο τρόπος ζωής τους;
- How similar or how different are today’s Greeks in New York of those who live in Greece? How similar or different are their opinions, culture and their way of life?
- Οι Ελληνες της Νέας Υόρκης , ιδιαίτερα η νεώτερη γενιά έχει αφομοιωθεί με την Αμερικάνικη νοοτροπία, διατηρώντας βέβαια τα έθιμα και τις ελληνικές παραδόσεις. Η νέα γενιά άνοιξε ακόμα περισσότερο τους ορίζοντες της αφού γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί, και οι εικόνες που έχει από την Ελλάδα είναι αυτές του καλοκαιριού. Παρ’ όλα αυτά διασκεδάζουν με ελληνική μουσική, υπάρχουν μπαράκια που βάζουν ελληνικά. Χορεύουν παραδοσιακούς χορούς στις εκδηλώσεις των συλλόγων τους και αγαπούν κάθε τι ελληνικό. Οι γονείς τους έχουν μεταφέρει την Ελλάδα που έχουν αυτοί μέσα τους…Ακόμα κι αυτά τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εκεί, ονειρεύονται να γνωρίσουν και να ζήσουν στην πατρίδα των γονέων τους. Την νοσταλγία της επιστροφής την έχουν βιώσει έντονα από τους δικούς τους, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους. Πιστεύω πως οι Απόδημοι Ελληνες διαφέρουν σε πολλά από τους Ελληνες της Ελλάδας. Οσο περνούν τα χρόνια η διαφορά αυτή ακόμα μεγαλώνει….Οι τρόποι του Ελληνα στην πατρίδα είναι απότομοι και αγενείς. Η φιλοξένια είναι ενας μύθος….! Η ευγένεια και σεβασμός απέναντι στον συνάνθρωπο ανύπαρκτος. Η εκμετάλλευση κυριαρχεί…. Πιστεύω πως ο σημερινός Ελληνας της Νέας Υόρκης με τον Ελληνα της Ελλάδας έχουν τελείως διαφορετικές αντιλήψεις για πολλά πράγματα. Το μόνο που και οι δύο πλευρές διατηρούν είναι κάποια στοιχεία της κουλτούρας μας.
-The Greeks of New York, most especially the new generation has embraced the American way maintaining the ethics and Greek traditions. The new generation widened even more it’s horizons as they were born and raised there, and the images they have from Greece are those of summertime. Although their recreation includes Greek music, there are bars that play Greek music. They dance traditional dances at the cultural events of the associations, and love every single thing Greek. Their parents have transferred to them the Greece they have in them. Even those children that have been born there, dream of knowing and living in the country of their parents. The nostalgia of return they have lived intensely through their families, from the first years of their lives. I believe the immigrants are different in many points from the Greeks of the mother country. As the years go by the differences grow wider… The mannerism of the Greek in Greece has become abrupt and rude. The hospitality term is a myth…! Kindness and respect toward our fellow-man is non-existent. Exploitation dominates…
I believe that today’s Greek of New York in contrast to the Greek of Greece have totally different perceptions about many things. The only thing that both sides preserve is some elements of our culture.
- Τι σημαίνει Ελληνισμός και Έλληνες για τους Νεοϋορκέζους;
- What does Hellenism and Hellenes mean to the New Yorkers?
- Η πατρίδα για τον Απόδημο Ελληνισμό είναι κάτι το ιερό. Ο πατριωτισμός τους είναι έντονος και ενεργός. Με τα λόμπυ που έχουν δημιουργήσει αλλά και μέσω Ομοσπονδιών και συλλόγων προσπαθούν να προωθήσουν τα εθνικά μας θέματα. Αγωνίζονται γι αυτά. Διαδηλώνουν με ψυχή και παρελαύνουν με συγκίνηση και υπερηφάνεια στην 5η λεωφόρο του Μανχάτταν τιμώντας την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.
- The motherland for the Greek immigrants is something sacred. Their patriotism is intense and active. With the lobbies they have created, also through federations and societies they try to advance our ethnic subjects. They struggle for the issues. They demonstrate with all their soul and parade with emotion and pride on 5th Avenue in Manhattan honoring the ethnic anniversary of the 25th of March.
- Τι σημαίνει για τη Ρούλα Κοτσέτα η Νέα Υόρκη;
- What does New York mean to Roula Kotseta?
Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ένα σημαντικό κεφάλαιο που δεν θέλω να κλείσει ποτέ…! Εχω την αίσθηση πως θα ξαναγυρίσω. Νοιώθω πως εκεί άφησα την καρδιά μου, την ψυχή μου, την ενέργεια μου…Πως η ζωή μου εδώ, είναι μια μεγάλη παρένθεση που θα κλείσει κάποια στιγμή.
- It is a large part of my life. An important chapter that I do not want to have closure…! I have the feeling that I will return. I feel that, that is where I left my heart, soul and energy. My life here is a big parenthesis that will someday close.
- Ποια είναι η πιο έντονη μνήμη σου από εκεί;
- Which is your most intense memory from there?
Τι να πρωτοθυμηθώ…! Τις στιγμές που έκανα την έρευνα για τους Ελληνες και βρέθηκα σε όλες τις γειτονιές που δημιούργησαν οι Ομογενείς. Στην καρδιά της Chinatown που είναι η Αγ. Βαρβάρα! Στο εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου στην Wall Street που κατά πάσα πιθανότητα ήταν η πρώτη ελληνική εκκλησία στη Νέα Υόρκη.
Πολλές φορές ονειρεύομαι πως περπατάω στους δρόμους του Μανχάτταν και νοιώθω μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας. Νοσταλγώ έναν περίπατο στο Central Park, ένα ποτό στο “Plaza” , ένα brunch της Κυριακής τα μεσημέρια στο Village.
Μου λείπει το περπάτημα σε φαρδιά πεζοδρόμια, χωρίς ηχορύπανση…
Όλα κυριαρχούν το ίδιο στην μνήμη μου. Η κάθε στιγμή μου εκεί…
- What can I remember first! The moments that I was doing research in regards to my book about the Greeks. Being among them in all the neighborhoods that were created by the immigrant Greeks. In the heart, of Chinatown where Saint Barbara exists! The small church of Saint Nicholas on Wall Street which quite possibly is the first Greek church built in New York. Many times I dream that I am strolling the streets of Manhattan and I feel an unbelievable feeling of freedom. I long to take a stroll in Central Park, a drink at the Plaza, a Sunday brunch in the afternoon in the Village. I miss the walks on the wide pedestrian sidewalks without the noise pollution… All of it prevails on the same level in my memory. My every moment there…
- Λαχταράς να ξαναπάς; Θα πήγαινες να ζήσεις μόνιμα;
- Do you yearn to go again? Would you live there permanently?
Θαθελα πολύ να μπορούσα να επέστρεφα στη Νέα Υόρκη. Οι φίλοι μου εκεί λένε πως έχουν αλλάξει πολλά. Εγω δεν το συνειδητοποίησα αυτό, τις δυο φορές που την επισκέφτηκα, Πέρισι που ήμουν εκεί είχα την αίσθηση πως δεν είχα φύγει ποτέ….Ηταν όλα τόσο γνώριμα και αγαπημένα. Κι όλοι οι φίλοι από τα παλιά άνοιξαν για μένα μια μεγάλη αγκαλιά. Εκεί δεν ένοιωθα μοναξιά. Οσο περίεργο κι αν ακούγεται. Είναι μια πόλη που σε κάνει να δένεσαι με τον συνάνθρωπο σου. Γιατί σε αυτή την πόλη είναι όλοι ξένοι. Η Νέα Υόρκη δεν είναι χαρακτηριστική αμερικάνικη πόλη. Είναι η πόλη των μεταναστών. Γι αυτό κι όλοι εκεί νοιώθουν το ίδιο και οι φιλίες που κάνουν συνήθως αντέχουν στον χρόνο.
- I would like to have the ability to return to New York. My friends there tell me that many things have changed in the city. I didn’t consciously realize this the two times that I have visited. Last year, when I was there I had the feeling that I had never left… It was all very familiar and beloved. Besides all my friends from the past, had welcomed me with a warm embrace. I did not feel lonely there. As strange as it sounds. It is a city that makes you bond with your fellow-man, because in that city everyone is a foreigner. New York is not characteristic of an American city. It is the town of immigrants. That is why everyone there feels the same and any
friendships you make usually withstand time.
-Εάν σε ρωτούσε κάποιος "ποια είναι η πατρίδα σου;" Θα δυσκολευόσουν ν' απαντήσεις. Θα ένιωθες ότι προδίδεις τη Νέα Υόρκη;
-If someone asked you “which is your homeland”, would you have a hard time answering? Would you feel that you were betraying New York?
- Mε εχει απογοητεύσει τόσο πολύ η Ελλάδα και οι Ελληνες πο κάθε ημέρα που περνάει νοιώθω «ανθελληνίδα». Λυπάμαι που το λέω αυτό αλλά είναι αλήθεια. Εκεί ένοιωθα κι εγω υπερήφανη για την πατρίδα μου. Βούρκωναν τα μάτια μου κάθε φορά που έβλεπα στην τηλεόραση ελληνικά τοπία. Ενοιωθα συγκίνηση ακούγοντας ελληνική μουσική και νοσταλγία…Είναι κατάρα να έχεις γνωρίσει δυο πατρίδες. Είσαι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί…Ένα συναίσθημα πολύ ψυχοφθόρο. Όμως όταν εγκατασταθείς και πάλι στην Ελλάδα διαπιστώνεις πόση ποιότητα είχε η ζωή σου εκεί….
- I am very disappointed with Greece and its Greeks which every day that passes makes me feel <
>. I feel sadness in having to admit this is true. In New York I had the feeling of pride for my country. My eyes would water every time I saw on television the Greek landscapes. I had felt deep emotion listening to the Greek music and nostalgic… It is a curse to have been acquainted to two motherland countries. You seem to always be with one foot here and the other foot there… It can be a very soul-destroying emotion. However when you establish permanent status in Greece then you realize how much different the quality of life has there…
